Гісторыя транспарту

Гарадскі транспарт агульнага карыстання існаваў яшчэ ў першай палове 19 стагоддзя. Амнібус (у перакладзе з лацінскага – «для ўсіх») – шматмесны конны экіпаж з імперыялам – адкрытай пляцоўкай і сядзеннямі наверсе, на даху карэты. З часам палепшылася хадавая частка конных экіпажаў: больш дасканалымі сталі рысоры, тармазныя прылады, паваротныя механізмы. Звычайныя колы замянілі коламі з рэбордамі (рэборда – выступаючая частка на краі вобада, якая перашкаджае сходу кола з рэйкі), і намаганнямі запрэжаных коней амнібус пакаціў па рэйках гарадскіх чыгунак – так нарадзілася конка. Адкрыццё «коннай чыгункі» ў Расіі адбылося ў 1864 годзе ў Пецярбургу. У Мінск конка прыйшла амаль на тры дзесяцігоддзі пазней. А першыя маршрутныя перавозкі пасажыраў у горадзе пачалі ажыццяўляцца з 1887 года.

Да 1897 года Мінск налічваў каля 91 тысячы жыхароў, а яго тэрыторыя павялічылася ў параўнанні з 60-мі гадамі 19 стагоддзя ў 14 разоў. Патрэба мінчан у перамяшчэнні ўсё ўзрастала.

Будаўніцтва мінскага рэйкавага транспарту пачалі толькі ў 1890 годзе. Адкрыццё «коннай чыгункі» ў Мінску адбылося 10 мая 1892 года.

У канцы 19 стагоддзя ў Мінску было два вакзалы – Брэсцкі – Маскоўска-Брэсцкай чыгункі (на месцы цяперашняй таварнай станцыі) і Віленскі – Лібава-Роменскі (на цяперашняй Прывакзальнай плошчы). Ад вакзалаў і пачыналіся маршруты конкі.

Паслугамі конкі ў 1910 годзе карысталіся жыхары 24 гарадоў. У гэты лік акрамя Мінска ўваходзіў і Магілёў. З сакавіка 1928 года мінская конка стала ўжо мінулым горада. Мінск даўжэй за іншыя гарады «ўтрымліваў» конку.

Увосень 1924 года ў многіх гарадах краіны адкрыўся аўтобусны рух. Парк складаўся з машын замежных марак: «Лейланд», «Рэно», «МАН». У Мінску аўтобус упершыню пачаў развозіць пасажыраў 23 кастрычніка 1924 года. 7 лістапада такая ж падзея адбылася ў Гомелі на лініі Гомель – Навабеліца.

22 мая 1925 года адправіўся ў рэйс па маршруце Мінск – Чэрвень першы міжгародні пасажырска-паштовы аўтобус.

Першая спроба пусціць трамвай у Мінску была зроблена ў 1898 годзе.

13 кастрычніка 1929 года ў Мінску адбылося адкрыццё трамвайнага руху. З першых жа дзён трамваі перавозілі штодзённа па 18-19 тысяч пасажыраў. Трамвай актыўна выкарыстоўваўся не толькі для пасажырскіх, але і для грузавых перавозак. Праз пяць гадоў з дня пуску трамвая ў горадзе было ўжо сем трамвайных маршрутаў, агульная працягласць пуці дасягнула 33 кіламетраў. Да канца 1934 года парк меў 56 вагонаў. На аднаго жыхара горада прыходзілася 280 паездак у год (да таго часу насельніцтва Мінска дасягнула 189 тысяч чалавек). З’явіўся новы від пасажырскага транспарту – таксі. Яго арганізавала трамвайнае ўпраўленне.

У 1937 годзе па гарадскіх маршрутах курсіравала ўжо 48 вагонаў. У 1939 годзе агульная даўжыня эксплуатацыйнага пуці мінскага трамвая ў аднакалейным вылічэнні складала 36,8 кіламетра, парк складаўся з 70 пасажырскіх вагонаў, перавезена 50 мільёнаў платных пасажыраў.

У час Вялікай Айчыннай вайны трамвайная гаспадарка была разбурана. Трамвайны парк быў знішчаны, ацалела толькі некалькі вагонаў. Перыяд з 1944 да сярэдзіны 1947 года – самы цяжкі для мінскага трамвая. Трэба было не толькі практычна з нуля падняць гаспадарку, забяспечыць дэпо матэрыяламі, запаснымі часткамі, але і падрыхтаваць кадры, стварыць людзям элементарныя жыллёва-бытавыя ўмовы. Аднаўленню трамвайнага руху ў Мінску ўсё гэтак жа актыўна садзейнічалі масквічы і ленінградцы.

Амаль увесь аўтобусны парк рухомага саставу Белдзяржтранса быў знішчаны нямецкімі акупантамі. У 1946 годзе парк складаўся з 17 трафейных аўтобусаў і чатырох ЗІС-154.

У лютым 1947 года створаны Мінскі аўтобусна-таксаматорны парк. Аўтобусаў тады налічвалася крыху больш за 40. У штат парка ўваходзіла 37 кіроўцаў, 18 кандуктараў, 11 рамонтных рабочых і 10 інжынерна-тэхнічных работнікаў.

З 1948 года парк пачаў папаўняцца новымі аўтобусамі марак «ГАЗ» і «ЗІС». ЗІС-154 выпускаўся на маскоўскім аўтазаводзе на працягу 1946-1949 гадоў. Гэта першы айчынны серыйны гарадскі аўтобус з цэльнаметалічным кузавам вагоннага тыпу.

У лістападзе 1949 года Савет Міністраў БССР прыняў пастанову аб будаўніцтве ў Мінску тралейбуснай лініі.

Першы тралейбус быў пушчаны ў 1882 годзе па маршруце Берлін – Шпандау – праз год пасля адкрыцця трамвайнага руху. Гэта быў недасканалы экіпаж: адкрыты фаэтон, абсталяваны электрарухавіком з ланцуговай перадачай на заднія колы. Сілкаванне рухавіка ажыццяўлялася ад кантактнай сеткі з дапамогай кабеля, які злучаў токаздымальную цялежку, што кацілася па правадах, з электраабсталяваннем. Адсюль і назва: англійскае слова «траллей» азначала ролікавы токапрыёмнік і неізаляваны провад, па якім праходзіў ток.

Першыя тралейбусы ў СССР вырабляліся на маскоўскіх заводах. Тралейбусны рух у СССР адкрыўся напярэдадні шаснаццатай гадавіны Кастрычніка, у 1933 годзе, у Маскве.

У жніўні 1951 года ўпраўленне Мінскага трамвая накіравала ў Ленінградскае ТТУ 26 рабочых для асваення спецыяльнасці кіроўцы тралейбуса.

У канцы сакавіка 1952 года Мінскае ўпраўленне трамвая перайменавалі ў трамвайна-тралейбуснае. 19 верасня 1952 года першая чарга тралейбуснай лініі ад пасажырскага вакзала да Круглай плошчы ўступіла ў строй. Яе агульная працягласць па маршрутным кольцы склала больш за 6 кіламетраў. У дзень адкрыцця ў рэйс выйшлі 5 тралейбусаў.

У красавіку 1956 года на развіццё трамвайна-тралейбуснай гаспадаркі сталіцы было выдаткавана 6 мільёнаў 100 тысяч рублёў. У 1956 годзе працягласць трамвайных маршрутаў склала 48, а тралейбусных – 16 кіламетраў, горад меў 122 трамвайных вагоны і 39 тралейбусаў. Трамвай па ўсіх паказчыках перасягнуў даваенны ўзровень.

У пачатку 1960-х гадоў развіццё трамвая ў Мінску практычна спынілася, і трамвай саступіў першынство тралейбусу. Аднак, нягледзячы на зніжэнне ролі гэтага віду транспарту, трамвайная гаспадарка ў Мінску працягвала развівацца. Было пабудавана новае дэпо на 250 вагонаў, на пуці выкладзеныя рэйкі жалабатага профілю тыпу «Фенікс», з’явіліся літыя стрэлачныя пераводы, абагравалі якія ўжо электрычнасцю. З інвентару выключылі апошнія 12 трамвайных вагонаў выпуску 1931-1932 гадоў.

Да пачатку 1961 года ў Мінску дзейнічала 6 тралейбусных ліній. Тралейбусны парк горада налічваў 100 машын. Напярэдадні 1970 года тралейбусная траса яшчэ больш падоўжылася: быў здадзены ў эксплуатацыю 15-ы маршрут – ад трактарнага завода да камвольнага камбіната. Гэта дазволіла перавезці ў 1969 годзе звыш плана 4 мільёны 344 тысячы пасажыраў і атрымаць 50,3 тысячы рублёў звышпланавага прыбытку.

У 1970 годзе электратранспартам у Мінску штодзённа перавозілася 550-600 тысяч пасажыраў. У горадзе працавала больш за 400 адзінак рухомага саставу. Для каардынацыі іх руху выкарыстоўвалася прамая тэлефонная сувязь цэнтральнага дыспетчара з канцавымі станцыямі. Усе аварыйныя аўтамашыны былі абсталяваныя радыёапаратурай.

Трамвайна-тралейбуснае ўпраўленне да пачатку 1970-х гадоў стала буйным прадпрыемствам. Тут працавала 3400 чалавек, прычым каля паловы гэтай колькасці складалі жанчыны.

Аўтобус як найбольш мабільны від транспарту заўсёды быў першапраходцам, які адкрываў у горадзе новыя маршруты. 1956 год вызначаецца як веха, новы этап, з якога мінская аўтобусная гаспадарка пачала набываць сучасныя рысы. У парк паступілі аўтобусы ЗІЛ-127, ЗІЛ-158, ПАЗ-652, ЛАЗ-695. Прадпрыемства налічвала больш за 450 машын.

Аддзяліўся таксаматорны парк. Першы аўтобусны парк – так стала называцца прадпрыемства – аб’яднаў пад сваім дахам аўтобусы, якія абслугоўвалі міжгароднія, прыгарадныя і ўнутрыгарадскія лініі. Быў ліквідаваны шматступенны тарыф платы за праезд на гарадскім транспарце. Са студзеня 1958 года кошт білета на праезд у аўтобусе і тралейбусе стаў аднолькавым.

У 1960 годзе калону, якая ажыццяўляла міжгароднія зносіны, рэарганізавалі ў другі аўтобусны парк. Усе абласныя цэнтры Беларусі былі звязаныя аўтобуснымі маршрутамі са сталіцай, адкуль машыны бралі курс на Маскву, Ленінград, Вільнюс, Рыгу, гарады Украіны. Вылучыўся як самастойнае гасразліковае прадпрыемства прыгарадны аўтапарк.

У сярэдзіне 1960-х гадоў у чатырох буйнейшых гарадах краіны, у тым ліку і ў Мінску, адкрыліся пастаянныя прадстаўніцтвы венгерскай фірмы «Магюрт-Ікарус». Са з’яўленнем на мінскіх вуліцах «Ікарусаў» транспартная сітуацыя ў горадзе рэзка змянілася. Галоўная перавага венгерскіх аўтобусаў – добрая ўмяшчальнасць.

У 1976 годзе быў уведзены адзіны праязны разавы талон на два віды транспарту – аўтобус і тралейбус – коштам 4 капейкі. Па просьбе насельніцтва і транспартных арганізацый Савет Міністраў БССР устанавіў дадаткова тры разнавіднасці месячных білетаў: аўтобус-тралейбус; аўтобус-трамвай; тралейбус-трамвай.

У 1974 годзе Савет Міністраў СССР прыняў пастанову аб будаўніцтве ў Мінску метрапалітэна.

Узрост метро налічвае больш за сто гадоў. Першая лінія пракладзена ў Лондане ў 1863 годзе. З тых часоў усе гарадскія пазавулічныя шляхі ў многіх краінах свету сталі называць метрапалітэнам (у перакладзе з французскага – сталічны).

У СССР першы метрапалітэн быў пабудаваны ў Маскве. Ён пушчаны 15 мая 1935 года. У Ленінградзе – другі горад з метро – у 1955 годзе. Мінскае метро стала дзявятым па ліку.

У 1977 годзе пачаліся работы ў парку Чалюскінцаў, быў закладзены першы камень на месцы будучай станцыі.

Амаль 250 прадпрыемстваў краіны ўдзельнічала ў будаўніцтве мінскага метро. Праектаваннем дэпо займаўся спецыяльна створаны праектны інстытут – «Мінскметрапраект». Паводле задумы архітэктараў афармленне кожнай станцыі, захоўваючы беларускі каларыт, павінна было несці сваю сэнсавую нагрузку, адлюстроўваць пэўныя падзеі ў жыцці рэспублікі.

Сем гадоў будавалася першая чарга першай лініі – 8,6 кіламетра, 9 станцый. Вагоны атрымлівалі з Масквы і Ленінграда.

18 сакавіка 1984 года першы цягнік прайшоў ад «Парка Чалюскінцаў» да «Інстытута культуры» – ад пачатку да канца здадзенага ў эксплуатацыю ўчастка. Праз два з паловай гады ўступіў у строй новы ўчастак: 1,6 кіламетра рэек злучылі станцыю «Маскоўская» са станцыяй «Усход».

31 снежня 1991 года першыя электрацягнікі з пасажырамі пайшлі па другой лініі ад станцыі «Фрунзенская» да станцыі «Трактарны завод» – участак даўжынёй 7,1 кіламетра. У 1995 годзе ўведзены ў эксплуатацыю ўчастак другой лініі ад станцыі «Фрунзенская» да станцыі «Пушкінская» працягласцю 2,92 кіламетра, у 1997 годзе – участак ад станцыі «Трактарны завод» да станцыі «Аўтазаводская» даўжынёй 3,55 кіламетра. У новае стагоддзе Мінскі метрапалітэн увайшоў з новым участкам ад станцыі «Аўтазаводская» да станцыі «Магілёўская». Гэта каля двух кіламетраў.

26 лістапада 2003 года (Рашэнне Мінгарвыканкама № 1987) было створана транспартнае камунальнае ўнітарнае прадпрыемства «Мінсктранс» шляхам аб’яднання ўнітарных прадпрыемстваў «Мінскгарэлектратранс», «Мінскпасажыраўтатранс», «Упраўленне транспарту і сувязі Мінгарвыканкама» і «Мінскі метрапалітэн».

З гэтага моманту ў гісторыі пасажырскага транспарту беларускай сталіцы пачынаецца прынцыпова новы перыяд. У аўтобусныя, тралейбусныя і трамвайны паркі Мінска паступае рухомы састаў вытворчасці толькі беларускіх кампаній: «Нёман», «МАЗ», «Белкамунмаш», а таксама ўкраінскія аўтобусы «Багдан», сабраныя на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь пад брэндам «Радзіміч». У сувязі з вялікай колькасцю «зайцоў» рэзка павялічваецца колькасць кантралёраў на транспарце. На цэнтральных праспектах сталіцы ўстаноўлены 74 прыпыначныя пункты новага ўзору. Пластыкавыя павільёны з зялёнымі дахамі, а таксама месцамі для размяшчэння рэкламы і карты горада мінчане ацанілі па вартасці.

У 2004 годзе ў склад «Мінсктранса» ўваходзяць тры новыя філіялы: «Агенцтва Мінсктранс», «Служба энергагаспадаркі» і «Сельскагаспадарчы комплекс «Велікаполле».

У 2005 годзе сваіх першых пасажыраў прынялі новыя станцыі другой лініі мінскага метрапалітэна – «Спартыўная», «Кунцаўшчына» і «Каменная Горка». На станцыях устаноўлена новая сістэма тэленазірання.

На прыпыначных пунктах з’яўляюцца новыя кіёскі па рэалізацыі білетнай прадукцыі – яны адпавядаюць сучасным патрабаванням і гарманічна ўпісваюцца ў архітэктуру горада. Асвоена эксплуатацыя аўтобусаў малога класа.

2006 год прыносіць сур’ёзныя перамены: генеральным дырэктарам прадпрыемства становіцца Лявонцій Папянок. Пракладваюцца першыя метры «ціхага», шумапаглынальнага трамвайнага пуці. Беспрэцэдэнтнае абнаўленне рухомага саставу адбываецца ў аўтобусных парках. На змену «Ікарусам» і «ЛіАЗам» прыходзяць камфартабельныя «МАЗы» новых мадэляў.

У 2007 годзе ўводзяцца ў эксплуатацыю дзве новыя станцыі першай лініі мінскага метрапалітэна – «Барысаўскі тракт» і «Уручча». Працягласць сталічнай падземкі павялічваецца на 2,7 кіламетра.

Адразу на 20 дыспетчарскіх станцыях праводзяцца маштабныя рамонтныя работы. Уводзіцца ў эксплуатацыю тралейбусная лінія па вуліцах Гарэцкага і Лабанка ад вуліц Рафіева і Лабанка агульнай працягласцю 30,8 кіламетра.

У сувязі з уводам у эксплуатацыю новага ўчастка лініі метрапалітэна пабудавана тралейбусная лінія ад вуліцы Русіянава да вуліц Старынаўскай і Астрашыцкай агульнай працягласцю 5,3 кіламетра.

Адкрываецца новая тралейбусная лінія па вуліцы Нарачанскай, якая ўваходзіць у склад аб’екта будаўніцтва спартыўнага комплексу «Мінск-Арэна».

Завяршаецца рэканструкцыя кантактнай сеткі на праспекце Пушкіна.

Пачынаецца рэканструкцыя трамвайнага пуці з выкарыстаннем новага электракантактнага метаду зваркі стыкаў.

Завяршаецца рамонт скрыжавання вуліц Свярдлова і Ульянаўскай з укладкай новай рэйкава-шпальнай рашоткі.

Афіцыйна спыняюць сваю дзейнасць філіялы «Тралейбуснае дэпо № 1» і «Аўтобусны парк № 3».

У 2008 годзе праводзіцца аб’ёмная рэканструкцыя трамвайнага пуці горада. Два ўчасткі на вуліцы Якуба Коласа агульнай працягласцю 2,5 кіламетра ўпершыню ў гісторыі рэспублікі выкананы па новай бясшпальна-бясстыкавай тэхналогіі, якая зрабіла трамвайны рух практычна бясшумным. КУП «Мінсктранс» прырастае яшчэ адным падраздзяленнем – у яго склад уваходзіць «Рамонтна-механічны завод».

Уводзіцца ў эксплуатацыю новая цягавая падстанцыя. Яна ажыццяўляе сілкаванне кантактнай тралейбуснай сеткі па вуліцы Ціміразева і першаму гарадскому кольцы. Пачынаюцца будаўнічыя работы на аўтавакзале «Цэнтральны».

З 2009 года КУП «Мінсктранс» афіцыйна перайменаваны ў камунальнае транспартнае ўнітарнае прадпрыемства «Мінсктранс», або дзяржаўнае прадпрыемства «Мінсктранс».

Спыняе сваё юрыдычнае існаванне філіял «Аўтобусны парк № 1». Частка рухомага саставу (аўтобусы малога класа «Мэрсэдэс-Бэнц-411») перадаецца філіялу «Тралейбусны парк № 4», які з гэтага часу таксама займаецца аўтобуснымі перавозкамі.

Стартуе пілотны праект па ўкараненні новай аўтаматызаванай сістэмы дыспетчарскага кіравання гарадскім грамадскім транспартам, пабудаванай на спадарожнікавай сістэме навігацыі.

Мінчан пачынае перавозіць новы тралейбус «Вітаўт» – першы тралейбус новага пакалення з аўтаномным ходам у рэспубліцы.

«Мінсктранс» і «Белкамунмаш» прыступілі да асноўнага этапу ўкаранення сістэмы навігацыйнага забеспячэння і перадачы дадзеных наземнага камунальнага пасажырскага транспарту Мінска.

На базе філіяла «Мінскі аўтавакзал» прадпрыемства адкрывае ўласнае турыстычнае бюро.

У 2010 годзе ў філіяле «Служба арганізацыі руху» ўводзіцца ў дзеянне цэнтр кіравання рухам наземнага грамадскага транспарту.

Аўтобусы малой умяшчальнасці «Мэрсэдэс-Бэнц-411» пачынаюць работу па перавозках інвалідаў-калясачнікаў і інвалідаў з парушэннямі апорна-рухальнага апарата.

На базе аздараўленчага лагера ім. Ю. Гагарына праходзіць першы маладзёжны фестываль дзяржаўнага прадпрыемства «Мінсктранс» «Вераснёвыя зоры –  2010».

У 2011 годзе пасля завяршэння доўгіх будаўнічых работ адкрываецца аўтавакзал «Цэнтральны». Аб’ект мае вялікае стратэгічнае значэнне для Мінска.

На цягавых падстанцыях працягваецца актыўнае ўкараненне комплексаў тэлемеханікі «Сірыўс», дзякуючы якім значна павышаецца надзейнасць работы электратранспарту.

Праводзіцца маштабная рэканструкцыя трамвайнага пуці – ад вуліцы Батанічнай па вуліцы Даўгабродскай да Партызанскага праспекта і вуліцы Пляханава да праспекта Ракасоўскага.

Да канца года на ўсім наземным транспарце «Мінсктранса» ўстаноўлена сістэма навігацыйнага забеспячэння і перадачы дадзеных.

Па выніках працы дзяржаўнае прадпрыемства «Мінсктранс» заносіцца на Рэспубліканскую Дошку гонару.

У 2012 годзе на прыпыначных пунктах устанаўліваюцца электронныя табло, на якіх аператыўна адлюстроўваецца інфармацыя пра час, які застаецца да прыбыцця грамадскага транспарту.

Уводзяцца ў эксплуатацыю адразу тры станцыі першай лініі метрапалітэна – «Грушаўка», «Міхалова», «Пятроўшчына».

Пачынаецца ўкараненне інавацыйнага праекта па аўтаматызаванай сістэме аплаты і кантролю праезду (АСАКП).

Пасля завяршэння рэканструкцыі здаецца ў эксплуатацыю кантактная сетка ад 2-га завулка Розы Люксембург да вуліцы Шчорса і ад вуліцы Шчорса да вуліцы Гурскага.

Пасля амаль трох гадоў работы па рэканструкцыі рэйкавага палатна аднаўляецца трамвайны рух у Серабранку.

На змену састарэлым сістэмам тэлемеханікі канчаткова прыходзіць «Сірыўс».

У 2013 годзе завершаны работы па будаўніцтве тралейбуснай лініі па вуліцах Сухараўскай, Скрыпнікава і Адзінцова. У рамках гэтага праекта выконваецца мантаж кантактнай сеткі тралейбуса, пабудаваныя цягавая падстанцыя, дыспетчарская станцыя «Сухарава» з сумешчаным разваротным кольцам «аўтобус-тралейбус».

Выконваецца рэканструкцыя па новай «бясшумнай» тэхналогіі трамвайнага пуці па вуліцы Якуба Коласа.

Ва ўсіх філіялах прадпрыемства праводзіцца ўзмоцненая мадэрнізацыя вытворчых участкаў, будынкаў і збудаванняў.

Год 2014-ы адзначыўся, перш за ўсё, укараненнем аўтаматызаванай сістэмы аплаты і кантролю праезду (АСАКП) на ўсім сталічным пасажырскім транспарце – у салонах з’яўляюцца прылады для счытвання інфармацыі з бескантактных смарт-карт (валідатары). Транспартнікі праводзяць мадэрнізацыю больш за 2500 адзінак рухомага саставу.

З салонаў сталічнага транспарту знікаюць кандуктары.

Уводзіцца адзіны праязны білет, які забяспечвае праезд ва ўсіх відах гарадскога грамадскага транспарту.

На прыпыначным пункце «Плошча Незалежнасці» з’яўляецца новае электроннае табло, якое дазваляе ў анлайн-рэжыме сачыць за рухам грамадскага транспарту. Пазней з’явяцца і іншыя такія табло.

Адной з галоўных задач сталічных транспартнікаў становіцца падрыхтоўка да маштабнай падзеі ў гісторыі рэспублікі – чэмпіянату свету па хакеі з шайбай 2014 года. Кіраўніцтва горада высока ацэньвае вынік праведзенай работы.

У эксплуатацыю ўводзіцца 29-ая па ліку станцыя метрапалітэна – «Малінаўка».

Кіроўцы «Мінсктранса» прымаюць удзел у транспартным забеспячэнні Алімпійскіх і Паралімпійскіх гульняў у Сочы.

У філіялах прадпрыемства працягваюцца маштабныя работы па мадэрнізацыі вытворчасці.

У кіроўцаў прадпрыемства з’яўляецца карпаратыўнае форменнае адзенне.

Зачыняецца аўтавакзал «Маскоўскі».

Па выніках працы за гэты год дзяржаўнае прадпрыемства «Мінсктранс» паўторна заносіцца на Рэспубліканскую Дошку гонару.

У 2015 годзе са складу дзяржаўнага прадпрыемства «Мінсктранс» выходзіць КУП «Мінскі метрапалітэн».

Аўтаматызаваная сістэма аплаты і кантролю праезду (АСАКП) пачынае працу на прыгарадзе.

Філіялу «Аўтобусны парк № 7» перададзена партыя аўтобусаў на газавым паліве. Іх эксплуатацыя дазваляе скараціць выдаткі на паліва і паменшыць негатыўны ўплыў на навакольнае асяроддзе.

На прыпыначных пунктах з інтэнсіўным пасажырапатокам устанаўліваюцца новыя святлодыёдныя табло. Ад тых, што ўжо эксплуатуюцца, іх адрознівае сучасны дызайн і магчымасць каляровага адлюстравання інфармацыі.

Пасажырам прапануюцца новыя інфармацыйныя паслугі. Сэрвіс «Віртуальнае табло» на сайце прадпрыемства дазваляе адсочваць месцазнаходжанне гарадскога наземнага транспарту ў рэальным часе з кампутараў і смартфонаў, а «Рацыянальны маршрут» дапамагае выбраць аптымальны маршрут паездкі.

Аўтобусы філіяла «Аўтобусны парк № 2», якія працуюць на міжнародных маршрутах, абсталююцца Wi-Fi.

Завяршаецца маштабная рэканструкцыя трамвайнага пуці па вуліцы Казлова.

З 1 верасня 2016 года аўтобусныя паркі прадпрыемства перайшлі на электронную сістэму ўліку транспартнай работы. Справаздачныя дадзеныя пра колькасць рэйсаў, з’ездаў, прастояў і ўся інфармацыя аб выніках працы за дзень ідзе ў электронным выглядзе

У салонах аўтобусаў № 1 і № 100 запрацавала сістэма «Электронны гід», якая дазваляе перадаваць візуальную і гукавую інфармацыю пра маршрут, культурныя і архітэктурныя аб’екты на шляху і інш. Дзяржаўнае прадпрыемства «Мінсктранс» па выніках працы за 2016 год занесена на Рэспубліканскую Дошку гонару.

У сталічных кантралёраў з’явіліся відэарэгістратары «Дазор-77». Запісаная інфармацыя дапамагае разбіраць звароты грамадзян, рэгуляваць рознагалоссі паміж супрацоўнікамі кантрольна-рэвізорскай службы і пасажырамі падчас праверкі паўнаты аплаты праезду.

У філіяле «Аўтобусны парк № 5» завяршылася будаўніцтва трэцяй лініі штодзённага абслугоўвання. Устаноўлена сучаснае мыйнае абсталяванне, якое ўяўляе сабой высокатэхналагічны комплекс.
Праведзена мадэрнізацыя ДС «Малінаўка-4».
Многія рамонтныя майстэрні ў парках ператварыліся пасля рамонту ў сапраўдныя міні-заводы, якія здольныя выконваць работы любога віду і складанасці.

Самым значным транспартным праектам 2017 года для рэспублікі стаў увод у эксплуатацыю новага віду транспарту – электробуса. Першымі кіраванне інавацыйнай тэхнікай асвоілі кіроўцы філіяла «Тралейбусны парк № 2».

Завершана рэканструкцыя трамвайнага пуці па вуліцы Чапаева. У верасні пасля працяглага перапынку (з 1 лютага 2015 года) быў адноўлены рух трамваяў у напрамку чыгуначнага вакзала.

Пасля капітальнага рамонту, праведзенага спецыялістамі рамонтна-будаўнічага ўпраўлення і службы энергагаспадаркі, уведзены ў эксплуатацыю інтэрнат у г. Чэрвені.

У 2018 годзе завершана рэканструкцыя трамвайнага пуці з выкарыстаннем новых тэхналогій па вул. Першамайскай, Ульянаўскай, Бабруйскай і на плошчы Мяснікова. Будаўнічая даўжыня аднапутнага пуці склала больш за 5 948 метраў.

У кастрычніку 2018 года адчыніў свае дзверы Музей гарадскога пасажырскага транспарту. Гэта адзіны ў Рэспубліцы Беларусь музей, экспазіцыя якога прадстаўлена ўсімі відамі грамадскага транспарту.

У 2019 годзе праведзена масштабнае абнаўленне рухомага саставу. «Мінсктранс» атрымаў аўтобусы маркі «МАЗ» і «Нёман», электробусы вытворчасці «Белкамунмаш» і тралейбусы з аўтаномным ходам вытворчасці  Мінскага аўтамабільнага завода.

У аўтобусах маршруту № 300Э «Аўтавакзал «Цэнтральны» – Нацыянальны аэрапорт «Мінск» сталі выкарыстоўвацца тэрміналы плацяжоў для прыёму аплаты праезду банкаўскімі карткамі.

У чэрвені 2019 года беларуская сталіца стала месцам правядзення II Еўрапейскіх гульняў. Дзяржаўнае прадпрыемства «Мінсктранс» выступіла ў якасці афіцыйнага перавозчыка кантынентальнага форуму. Сталічныя транспартнікі адпрацавалі на самым высокім узроўні і забяспечылі бездакорную якасць абслугоўвання.

 

У лістападзе філіял «Служба энергагаспадаркі» арганізаваў вытворчасць лыжаролераў з лагатыпам «Мінсктранс». Яны прызначаны для прафесійных і пачынаючых спартсменаў, а таксама для аматараў лыжнага спорту.

31 студзеня 2020 года ўведзены ў эксплуатацыю будаўнічы аб’ект «Тралейбуснае дэпо магутнасцю 220 тралейбусаў у мікрараёне Уручча-6 у г. Мінску». Яго балансатрымальнікам стаў філіял «Аўтобусны парк № 4», які набыў новую назву «Транспартны парк № 1». Транспартны парк з’яўляецца ўніверсальным і прызначаны для эксплуатацыі і абслугоўвання ўсіх відаў сталічнага наземнага транспарту, акрамя трамваяў.

З 1 верасня 2020 года на ўсім гарадскім пасажырскім транспарце з’явілася магчымасць аплаціць праезд смартфонам з дапамогай мабільных прыкладанняў.

У 2021 годзе прадпрыемства атрымала 289 сучасных і камфартабельных аўтобусаў з рухавіком экалагічнага класа Еўра-5, сярод якіх можна вылучыць 4 аўтобусы трэцяга пакалення мадэлі МАЗ-303; 150 тралейбусаў з павялічаным да 15 км аўтаномным ходам, 11 электробусаў мадэлі Е321 з запасам аўтаномнага ходу каля 50 км (вытворчасці ААТ «Кіруючая кампанія холдынгу «Белкамунмаш») і 4 электробусы мадэлі МАЗ-303Е10 з функцыяй начной зарадкі і запасам аўтаномнага ходу да 300 км (вытворчасці ААТ «Мінскі аўтамабільны завод»).

У маі рэалізавана магчымасць самастойнага папаўнення бескантактнай смарт-карты праязнымі дакументамі ў сістэме «Разлік» (АРІП).

У рамках рэалізацыі пілотнага праекта па адаптацыі тралейбусных маршрутаў № 9 і № 44 у г. Мінску для людзей з інваліднасцю па зроку ў 2021 годзе прадпрыемствам завершана праца па абсталяванні маўленчымі інфарматарамі 78 прыпыначных пунктаў на ўсім шляху тралейбусаў па гэтых маршрутах (36 адз. – з электрасілкаваннем ад сеткі 220 В, 42 адз. – з электрасілкаваннем ад сонечных модуляў) і 39 тралейбусаў.

Для прадастаўлення аб’ектыўнай аператыўнай інфармацыі пра час да прыбыцця пасажырскіх транспартных сродкаў на прыпыначных пунктах горада прадпрыемствам устаноўлена 501 электроннае табло, у тым ліку 23 – мультымедыйных.

Па праспектах і вуліцах горада Мінска курсіруе 1034 адзінкі рухомага саставу, абсталяванага маніторамі з транспартнай інфармацыйнай сістэмай «Электронны гід».

Распрацавана новая версія афіцыйнага сайта прадпрыемства, якая дазваляе мець сваё электроннае табло ў смартфоне.

На афіцыйным сайце прадпрыемства працуе сэрвіс «Віртуальнае табло на прыпыначных пунктах». Фактычны расклад руху транспартных сродкаў даступны любому пасажыру, які мае мабільны тэлефон з падключаным інтэрнэтам; даступная абанентам сотавай сувязі і інфармацыя пра час да прыбыцця грамадскага транспарту на прыпыначны пункт з дапамогай USSD-запыту.

Арганізавана праца Telegram-канала для аператыўнага інфармавання пасажыраў аб арганізацыі руху транспарту па маршрутах прадпрыемства. Створана афіцыйная старонка прадпрыемства ў сацыяльнай сетцы Instagram з актуальнай інфармацыяй пра дзейнасць прадпрыемства.